Going South!

Het is even geleden maar hier zijn we weer! Maak je dan ook klaar voor een (iets) langere blog dan normaal.

Vorige week hadden we net een wijntour achter de rug, we zijn de dag hierna vertrokken naar Wellington. Waar we begin van de middag aan kwamen. We zijn toen naar het Te papa museum geweest die bekend staat om het tentoonstellen van de Maori geschiedenis. Ook hadden ze een tentoonstelling over de deelname van NZ in WW1. Ook zijn we naar mnt. Victoria gereden waar we een mooi uitzicht hadden over de stad en de baaien die Wellington heeft. Daarna hebben we een campsite opgezocht. We kwamen uit bij een plek, in een buitenwijk van Wellington, aan de zee. In de avond kon je goed de lichtjes van de stad aan de overkant zien en de eigenaar van het hostel/campsite vertelde dat er een nest pinguïns onder het huis zat en dat als we herrie hoorde s’nachts het daar waarschijnlijk vandaan kwam. Helaas geen pinguïns gezien (of gehoord). De volgende dag zijn we naar The Weta Cave gegaan, de werkplaats waar ze veel kostuums en props maken voor bekende films zoals Avatar, lord of the Rings , the Hobbit en games zoals Halo. Daarna zijn we doorgegaan naar het centrum om vanuit daar de Cable car naar boven te nemen om rond te lopen in de botanische tuin. Omdat het best waaide en het ook wat kouder was zijn we hier niet lang gebleven, en terug naar de campsite gegaan.  (Daarnaast bleek Wellington geen hele interessante stad te zijn en hadden we het wel weer gezien)

De volgende dag hadden we de ferry naar het Zuidereiland. Waar we winderig wellington achter ons lieten en ons klaar maakte voor het (koudere) Zuidereiland, kwamen we tot onze verbazing terecht in een stukje subtropisch paradijs met blauwe wateren en groene bergen. Met wel liefst 25 graden zijn we doorgereden naar onze eindbestemming van die dag ; Abel Tasman National park. Met onze campervan met uitzicht op zee, hebben we de dag afgesloten met een biertje op het strand. Naomi had gepland om hier te kayakken en doordat het goed weer was hebben we dit de dag erna gedaan. Omdat we op open zee gingen, langs de kust van het National park, was dit soms nog best een uitdaging door de (tegen)wind en daardoor soms wat hoge golven. In totaal hebben we 4 uur gevaren en hebben we een aantal keer aangemeerd op een strandje. Op de foto’s lijkt het net alsof je op een tropisch strand in Thailand zit! In het echt was het iets kouder ;) Ook hadden we aardig wat spierpijn de dag erna. 

We besloten om nog een nacht te blijven aangezien we niet de puf hadden om nog verder te rijden. De volgende dag hadden we eigenlijk op de planning staan om een stuk van de Abel Tasman coastel walk te doen, maar omdat het weer een stuk minder was (en we het zelfde stuk de dag ervoor ook al hadden gekayakket) besloten we door de rijden naar onze volgende bestemming. De Nelson lakes, meer het binnenland in. Hoewel dit maar twee uur rijden was, kon het verschil in het weer niet groter zijn. Bijna tropische stranden ruilden we in voor mistige bergtoppen en koud miezer weer. Een verschil van bijna 15 graden (!) Dit zorgde wel voor mooie plaatjes en hebben we bij aankomst een stukje langs het meer gelopen. Om precies te zijn, waren we bij Lake Rotoiti, een van de Nelson Lakes. Het is erg rustig hier en we kampeerden op een gratis campspot in het bos. Hoewel het erg basic is, hoor je wel overal de vogels en is er nauwelijks verkeer, wat natuurlijk heerlijk is. De volgende dag waren de weersvoorspellingen niet best en zou het flink gaan gieten in de middag. We zijn dan ook in de ochtend naar een uitzicht punt gereden, waarover we het meer en de bergen konden zien. Ook hierboven hoor je niks behalve vogeltjes. We besloten om hier nog een wandeling te maken en zijn de berg op gelopen totdat we (letterlijk) met onze hoofden in de wolken/mist liepen. Na de lunch zijn we teruggereden naar onze camspot en hebben we de rest van de regenachtige dag doorgebracht met boekjes lezen, de aankomende dagen plannen en spelletjes doen. Who needs WiFi anyway, right?

Vandaag zijn we de ochtend begonnen met een wandeling naar de Wiskey Falls, dit alleen al omdat het ‘wiskey’ heette en dat reden genoeg was voor Luc om dit te onderzoeken. Een 3 uur durende hike, waar ook wat klimmen en klauteren voor nodig was. Daarna we doorgereden zijn naar de westkust waar de ‘pancake’ rotsen zijn. We kwamen op een prachtige kustweg met aan de ene kant met palmbomen beboste heuvels en aan de andere kant een blauwe zee. Echt heel erg mooi om te zien. Ook de pancake rotsen waren erg indrukwekkend. Door de erosie waren en er ook blowholes ontstaan waardoor met elke golf (en het waren best flinke), je de grond voelde trillen en het water door gaten in de rosten naar boven werd geduwd. Een half uurtje verder langs deze mooie weg ligt onze slaapplaats voor vanavond. Met een uitzicht op zee hebben we met een wijntje de zonsondergang gekeken. In een paar uur hebben we verschillende seizoenen meegemaakt. Waar we opstonden in een stil bos met vogelgeluiden, gaan we nu slapen met de zee op de achtergrond en palmbomen aan de kant van de weg. —> zie foto’s en filmpjes voor meer!!

De komende dagen reizen we langs de westkust meer naar beneden, willen we de  Fox glacier bezoeken en gaan we door naar Queenstown, wat weer meer in het binnenland ligt. Onderweg natuurlijk nog veel leuke stops ingepland maar daar horen jullie in de volgende blogs meer over!